Στην ξέφρενη, σπειροειδή ανάπτυξη αυτού του μυθιστορήματος βρίσκονται συνυφασμένα:
Ένα σκοτεινό θρίλερ όπου ο δολοφόνος στοιχειώνεται από το θύμα του (έναν άνθρωπο που ποτέ δεν λέει ναι), αλλά και από την ίδια του την ψυχή, την οποία ονομάζει Τζο.
Μια δαιμονισμένη σάτιρα γύρω από έναν αρχετυπικό αστυνομικό σταθμό, που τα τρία μέλη του έχουν έμμονη ιδέα με τη μοριακή δομή των ποδηλάτων τους.
Ένα απίστευτο σχόλιο στο έργο ζωής ενός μεταφυσικού φιλοσόφου ονόματι Ντε Σέλμπυ, που πίστευε ότι η νύχτα είναι μια συσσώρευση μαύρου αέρος.
Μια σουρεαλιστική εικόνα της αιωνιότητας, όπου η πρόσβαση γίνεται με ασανσέρ και κινητήρια δύναμη είναι το όμνιουμ - η ουσία της ζωής.