«Ο στίχος έγινε για να μιλιέται. Τα έπη του Ομήρου, του Βιργιλίου, του Δάντη, του Αριόστο ήταν προφορικός λόγος. Ο πεζός λόγος που ακλούθησε, αποτραβήχτηκε στη σιωπή. Μπορεί ασφαλώς να χρησιμοποιηθεί στο ραδιόφωνο ή σε ποιητικές αναγνώσεις, αλλά όχι αναγκαστικά. Εγώ θέλησα να βρω έναν πεζό λόγο που να χρησιμοποιείται αναγκαστικά για να μπορώ να τον ελέγχω. Αντικατέστησα λοιπόν τον στίχο με την πρόταση, επηρεασμένος από ένα έργο για πιάνο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, αλλά είχα μια παράξενη περιπέτεια: Δεν ήμουν εγώ αυτός που οδηγούσε τις φράσεις εκεί που ήθελε, οι φράσεις με πήγαιναν εκεί που ήθελαν αυτές.»

Φρίντριχ Ντύρενματ