Η γοητεία Ορισμένων παλιών ρούχων και Οι φίλοι των φίλων έχουν γραφτεί στα 1868 και 1869, αντίστοιχα, δηλαδή πριν και μετά το σπουδαίο Στρίψιμο της βίδας. Πρόκειται για δύο κείμενα στα οποία, παρ όλη τη χρονική απόσταση μεταξύ τους και τη διαφορετικότητα στην υπόθεση, συνυπάρχει το ερωτικό και το φανταστικό στοιχείο.

Τόσο στη Γοητεία ορισμένων παλιών ρούχων όσο και στο Οι φίλοι των φίλων, υπάρχει μια πρωταγωνιστική τριάδα, αποτελούμενη από έναν άντρα και δύο γυναίκες, στην οποία η αντιζηλία, ο γυναικείος ανταγωνισμός, η έχθρα, η φιλία, ο έρωτας, ο θάνατος, αποτελούν τον καμβά πάνω στον οποίο εκδηλώνεται ο φανταστικός χαρακτήρας των ιστοριών.

Ο μεγάλος συγγραφέας, που με πολλή προσοχή πλάθει τους χαρακτήρες, φροντίζει να προϊδεάσει το κοινό του ήδη από την αρχή των διηγημάτων για το αναπόφευκτο τέλος, που σηματοδοτείται από το στοιχείο του θανάτου: η κορύφωση δεν είναι τυχαία, αλλά επιτελεί μια βασική λειτουργία, που δεν είναι άλλη από την αποκατάσταση των ισορροπιών και την απόδοση δικαιοσύνης, την οποία ενδόμυχα αποζητά και περιμένει ο αναγνώστης.