Παίρνω το λεωφορείο του ξενοδοχείου για την Παλιά Αβάνα. Είμαι μονάχη μου με τον μουλάτο οδηγό. Ο οχτάχρονος γιος του στο πρώτο-πρώτο κάθισμα κοιμάται. Μου εξηγεί πως τον μαζεύει από το σχολείο στις τέσσερις το απόγευμα και τον πηγαινοφέρνει με το λεωφορείο ώς τις οχτώ που γυρίζει η μάνα του απ τη δουλειά. Ο μικρός μελετάει τα μαθήματά του από τις οχτώ ώς τις έντεκα κάθε νύχτα.
Μου μιλάει στα αγγλικά με βαριά προφορά και μου εκθειάζει τον υπέροχο ήχο της ελληνικής γλώσσας. Η Ταλία (Θάλεια) είναι η Ελληνίδα που ξεναγεί γκρουπάκια του ξενοδοχείου από την Ελλάδα και συνεργάζονται. «Καλό κορίτσι», μου λέει. Μου εξιστορεί πως στον Καναδά ζουν μια πρώην γυναίκα του και μια κόρη του, παντρεμένη, και πως περνούν υπέροχα στον δυτικό κόσμο της ανάπτυξης. Εντέλει, ομολογεί με το πιο φυσικό ύφος του κόσμου πως έχει κάνει κιόλας πέντε γάμους κι ας είναι μόλις σαράντα πέντε χρονών.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ