ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ

Το βιβλίο απαρτίζεται από έντεκα κείμενα, τα οποία συνιστούν ισάριθμες θεωρητικές προβολές σε ζητήματα λογοτεχνίας και γλώσσας. Προβολές που, στηριζόμενες στη μέχρι τώρα πλούσια θεωρητική παραγωγή του συνόλου των ανθρωπιστικών επιστημών, στρέφονται κατά κύριο λόγο προς τρεις κατευθύνσεις.

Στην πρώτη περιλαμβάνονται κείμενα που πραγματεύονται συγκεκριμένες πτυχές και πλευρές της ελληνικής λογοτεχνικής ιστορίας και πραγματικότητας, όπως είναι ο υπερρεαλισμός στην περιφερειακή εκδοχή του, ο σολωμικός Διάλογος για τη Γλώσσα, η ετερολογική διάσταση της βαρναλικής ποιητικής. Η δεύτερη ασχολείται με πιο εξειδικευμένα ζητήματα, (θεωρίες της πρόσληψης, η μπαχτινική ανάγνωση του Ραμπελαί, η λογοτεχνία στο σχολείο κ.ά.). Τέλος, παρατίθεται μια σειρά κειμένων που σκοπό έχουν να αναλύσουν με έναν αναστοχαστικό και, κάποιες φορές, αναθεωρητικό τρόπο, τους όρους, τα όρια, τις ορίζουσες και τους ορίζοντες της ίδιας της θεωρίας, ιδωμένης ως θεωρητικής, διανοητικής πράξης ή, αλλιώς, ως λογοπραξίας.

Τα κείμενα δεν απευθύνονται μονάχα σε φιλόλογους, δασκάλους ή σε όσους ασχολούνται με τις ανθρωπιστικές επιστήμες, αλλά σε κάθε κριτικό αναγνώστη που ενδιαφέρεται για τους ιστορικούς και κοινωνικούς όρους παραγωγής, μετάδοσης και προςληψης του ανθρώπινου λόγου. Κι αυτό, επειδή πρόκειται για μελετήματα που, όπως παρατηρεί ο Γιάννης Δάλλας στην κατακλείδα του προλόγου του στο βιβλίο: «μας εισάγουν σε μια ανώτερη θεώρηση του λόγου, πέρα από τη γνωστή σκοπιά του φιλολόγου, του αισθητικού, ακόμη και του οπαδού της α' ή της β' ερμηνείας απ' τις σύγχρονες της θεωρίας της λογοτεχνίας. Και έτσι ο αναγνώστης θα βρεθεί με την πυξίδα του Μπαχτίν σε μια άλλη ρότα ιδεών, που ανεβάζοντας την αναγνωστική του θέα απ' την άκρα παρατηρητικότητα στη φιλοσοφημένη θεωρία, θα φωτίσει βασικές του απορίες και θα ασκήσει θετικά την προβληματική του».