Στην αρχαιότητα η μετεωρολογία περιελάμβανε τη μελέτη του καιρού, καθώς και τη μελέτη γεωλογικών, σεισμολογικών και αστρονομικών φαινομένων, όπως οι σεισμοί και οι κομήτες.

Το βιβλίο Αρχαία Μετεωρολογία εξερευνά τις Ελληνικές και Ρωμαϊκές προσεγγίσεις και στάσεις σε σχέση με αυτό το ευρύ ζήτημα. Δεδομένης της σημασίας που είχε η γεωργία για την αρχαία κοινωνία, δεν αποτελεί έκπληξη το ότι έχουν γραφεί τόσα πολλά σε σχέση με την πρόβλεψη και την επεξήγηση του καιρού και του τρόπου αντίδρασης στη σκληρότητα και στην καλοσύνη του. Όμως, η μετεωρολογία δεν αφορούσε μόνο τους αγρότες και δεν αποτελούσε μόνο πρακτικό ζήτημα. Ενδιέφερε και τους ποιητές, τους φιλοσόφους και τους φυσικούς και το θέμα χρησιμοποιήθηκε για να τεθούν σημαντικά ερωτήματα σε σχέση με τη φύση του κόσμου και του τρόπου με τον οποίον τον κατανοούμε, σε σχέση με την ενότητα και τον χαρακτήρα του κόσμου και σε σχέση με τη σύνδεση μεταξύ της μετεωρολογίας και του θείου.