Στα κατάλοιπα της Όλγας Κομνηνού-Κακριδή βρέθηκαν, προσεκτικά φυλαγμένα, μερικά από τα γράμματα που της είχε στείλει ο φίλος και συμφοιτητής της Ιωάννης Συκουτρής, όταν το 1922-1924 δίδασκε ως φιλόλογος καθηγητής στο Ιεροδιδασκαλείο της Λάρνακας, στην Κύπρο. Ο Ιωάννης Συκουτρής και η Όλγα Κομνηνού είχαν αποφοιτήσει από ονομαστά σχολεία της Σμύρνης και από το 1919 ως το 1922 σπούδαζαν μαζί στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου τους έδενε στενή φιλία με τους άλλους «Σμυρνιούς» και με πολλούς ακόμα συμφοιτητές τους - ιδιαίτερα με τον Ιωάννη Θ. Κακριδή.

Στα γράμματά του ο Συκουτρής εκφράζει την πίκρα του ξενιτεμού και τον καημό για τη χαμένη του πατρίδα. Νοσταλγεί τη φοιτητική παρέα της Φιλοσοφικής Σχολής στην Αθήνα. Καταγράφει τις εντυπώσεις του από το νησί, τις χαρές και τις λύπες της εκεί διαμονής του. Μιλάει για τα προβλήματα που τον βασανίζουν, για τις πιεστικές οικονομικές υποχρεώσεις του απέναντι στην ορφανεμένη οικογένειά του. Εκφράζει τον πόθο του να ξεφύγει από ένα περιβάλλον στο οποίο ασφυκτιά, για να αφοσιωθεί απερίσπαστος στη φιλολογία. Οι περιγραφές των καθημερινών του δραστηριοτήτων μαρτυρούν την ακάματη εργατικότητά του, που τα χρόνια της παραμονής του στην Κύπρο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Τα γράμματα ρίχνουν φως σε μιαν όχι πολύ γνωστή περίοδο της ζωής ενός σημαντικού επιστήμονα και ανθρώπου, που η πνευματική πορεία του και η τραγική του μοίρα δικαιολογημένα προκάλεσαν και προκαλούν ενδιαφέρον.