Η ποιητική σύνθεση του Ιωάννη Ν. Κυριαζή με τίτλο «η παραφορά του Ερωταφίου», συνιστά μια ποιητική αμφιταλάντευση ανάμεσα στο θείο και στο ανθρώπινο πάθος, μια αντικατάσταση του νεκρού Θεού με τον νεκρό έρωτα, έναν θρήνο για την κάθε μικρή εβδομάδα των ανθρώπων, που σηκώνουν τον σταυρό των ανεκπλήρωτων επιθυμιών τους.

Η ποιητική μυθοπλασία του έργου εκτυλίσσεται στη διάρκεια της Μεγάλης Παρασκευής, «μιας μέρας που μεγεθύνει τις απώλειες μέσα μας», όπως λέει ο ποιητής.

Κι αν το θείο πάθος συνοδεύεται από την Ανάσταση, το ανθρώπινο φαίνεται πως είναι καταδικασμένο να βρίσκει τη λύτρωσή του σ' αυτήν τη «μοναδική παραφορά του Ερωταφίου».