Τραπεζικοί υπάλληλοι που οδηγούν νταλίκες, μποέμ τύποι που χορεύουν με μεθυσμένες γαλοπούλες, καταξιωμένοι συγγραφείς που δεν έχουν εκδώσει ποτέ τους τίποτα, σταθμάρχες σε γραμμές που εδώ και καιρό έχουν πάψει να περνούν τρένα...

Όσοι αναγνώστες συγκινήθηκαν με την ιστορία των ανταρτών, στη μετεμφυλιακή Ισπανία, στο Φεγγάρι των λύκων ή ένοιωσαν την αγωνία του Αντρές, του τελευταίου κατοίκου ενός ξεχασμένου χωριού της Αραγωνίας, στην Κίτρινη βροχή και μαγεύτηκαν με την ποιητική γραφή του Γιαμαθάρες, πιστεύουμε ότι θα χαρούν και θα συγκινηθούν από τη γνωριμία με τους (αντι)ήρωες των διηγημάτων αυτής της συλλογής, από τη γνωριμία τους με αυτούς τους περιθωριακούς και παθιασμένους με την ελευθερία τύπους, που αγωνίζονται, συνήθως μάταια, να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους και το δικαίωμα να είναι διαφορετικοί.

Επτά διηγήματα ενός από τους πιο ξεχωριστούς εκπροσώπους της σύγχρονης ισπανικής πεζογραφίας που συγκινούν και διασκεδάζουν, επτά διηγήματα που μας θυμίζουν ότι η λογοτεχνία δεν είναι τίποτε άλλο από την ευχαρίστηση του να διηγείσαι (και να ακούς) ιστορίες.