Γόνος των Κομνηνών της Τραπεζούντας, από τους τελευταίους γενναίους της ζωής, ο Αγγελος Κομνηνός, κουβαλά στις φλέβες του το μεράκι του Έλληνα Οδυσσέα. Σημαδιακή η πορεία του όσο και τραγική με όλο τον πλούτο της γνώσης, του έρωτα και της θυσίας. Με ό,τι καταπιάνεται μεγαλουργεί· γίνεται πόλος έλξης και θαυμασμού.

Θ' αγαπηθεί και θ' αγαπήσει· θα ζήσει και θα ζωγραφίσει τις ομορφιές και τα μυστήρια της ανθρώπινης ύπαρξης, αφήνοντας πίσω του το θαυμασμό και την εκτίμηση. Έτσι, όπως ταιριάζει στους χαρισματικούς, στους μεγαλόψυχους.

Η Πόλη των πόλεων τον ανέθρεψε. Εκεί βίωσε τη θυσία των Παλαιολόγων, το δράμα των προγόνων του. Εκεί μετάλαβε την Ορθοδοξία. Αφού είδαν τα μάτια του κόσμους και κόσμους· αφού περιπλανήθηκε σ' Ανατολή και Δύση, η αιώνια Πόλη, η Βασιλεύουσα, τον ξαναδέχεται στην αγκαλιά της μεγάλο και σοφό. Αγιοι, μάρτυρες, δήμιοι και συμφέροντα, στο ίδιο σκαρί.
Η Ρωμιοσύνη ξανοίγει την καρδιά της!