Το 2003, στο Πανεπιστήμιο του Τίμπιγκεν ξεκίνησε ένα ελπιδοφόρο πείραμα: η δημιουργία του πρώτου «Παιδικού Πανεπιστημίου». Τρία χρόνια μετά, η ιδέα τείνει να γίνει θεσμός στην κεντρική Ευρώπη. Παιδικά Πανεπιστήμια έχουν ξεφυτρώσει στις περισσότερες πόλεις της Γερμανίας, αλλά και στη Βιένη, στη Ρώμη, στη Βασιλεία, στο Όσλο, στο Σαιν Γκαλ και στη Ζυρίχη.

Τα παιδιά, με αποφασιστικότητα, ανέβαιναν τρέχοντας τις πλατιές σκάλες, κρατώντας τη φοιτητική τους ταυτότητα και τα βιβλία τους, σφράγιζαν το δελτίο παρακολούθησης της διάλεξης και γέμιζαν τη μεγάλη αίθουσα μέχρι και την τελευταία θέση. Κάποιες φορές, σε ένα έδρανο κάθονταν και δύο παιδιά. Μόνο στους ενήλικες ζητήθηκε να σταθούν όρθιοι.

Στο Παιδικό Πανεπιστήμιο, οι καθηγητές απαντούσαν με σοβαρότητα στα ερωτήματα που έθεταν τα παιδιά. Ακόμα και οι ενήλικες όμως είχαν περιέργεια για τις απαντήσεις, καθώς συχνά αυτοί προκαλούσαν τις ερωτήσεις των παιδιών. Με τη βιασύνη και τη ρουτίνα της καθημερινότητας, εξάλλου, ποιος έχει την απάντηση στο γιατί οι άνθρωποι πρέπει να πεθαίνουν; Ποιος μπορεί να εξηγήσει ικανοποιητικά γιατί υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, γιατί τα ηφαίστεια είναι τόσο θερμά ή γιατί εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι; Ποιος, αν όχι οι καθηγητές;

Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου υποστήριξαν το πρόγραμμα. Μάλιστα, για τις διαλέξεις τους δεν υπήρχε αποζημίωση (εκτός από την αμφίεσή τους με τήβεννο). Μπροστά στο μεγαλειώδες όσο και άγνωστο κοινό τους, ακόμα και οι πιο έμπειροι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με νέες εμπειρίες: απέκτησαν τρακ.

Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως του Παιδικού Πανεπιστημίου ήταν το ίδιο το κοινό του: πάνω από 900 παιδιά, μεταξύ 7 και 12 ετών, τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες αδιαφορούσαν για τα παιχνίδια στην πισίνα προκειμένου να ανακαλύψουν γιατί ο άνθρωπος γελάει με τα αστεία. Επίσης, να εξηγήσουν γιατί το σχολείο είναι τόσο βαρετό...

Κάθε χρόνο, με το τέλος του προγράμματος και με τις απαντήσεις που δίνονται στις διαλέξεις, γράφονται αυτά τα βιβλία. Ένα για κάθε χρονιά. Γεμάτα όμορφες εικόνες και αγάπη για τη γνώση. Εξάλλου και τα βιβλία δεν αποτελούν μέρος της πανεπιστημιακής ζωής;

To 2005, το Παιδικό Πανεπιστήμιο τιμήθηκε με το «Βραβείο Descartes για τη διάδοση της Επιστήμης», την ύψιστη διάκριση που απονέμει η Ευρωπαϊκή Ένωση για επιστημονικά προγράμματα.