Με την έμπειρη πένα της και την απαραίτητη θεολογική σκευή η Εύη Βουλγαράκη-Πισίνα καταγράφει την ιστορία του προφήτη Ηλία και τη χαρίζει στο γιο της Ηλία-Πορφύριο. Όμως στο νου της έχει και τους μαθητές του σχολείου, ειδικά της Α Γυμνασίου.

Έτσι, μέσα από την αφήγηση μιας περιπέτειας, χωρίς καθόλου διδακτικό ύφος, αναδεικνύεται η προσωπικότητα του προφήτη μέσα στις ιστορικές αντιπαραθέσεις της εποχής του. Αβίαστη, αυθόρμητη και περιπετειώδης η ιστορία, κρατά το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων ενώ είναι πολύ πιστή στο γράμμα και το πνεύμα των ιερών κειμένων.

Στο τέλος του βιβλίου ενσωματώνονται λαϊκές δοξασίες και έθιμα για τον προφήτη Ηλία, που αναδεικνύουν τη σύνδεση του απόμακρου (χρονικά και εθνικά) κόσμου της Παλαιάς Διαθήκης, μέσα από την ορθόδοξη παράδοση, με τη σύγχρονη λαϊκή συνείδηση της Ελλάδα.