Tον ήρωά μου και φίλο μου Aχιλλέα Mανωλόπουλο είχα στο νου μου όταν έγραψα πως ο Έλληνας για ν' ανέβει σ' ένα βουνό ψάχνει να βρει κατήφορο. Tον είπα ονειροπόλο γιατί έζησε στη σκοτεινή περίοδο της γερμανικής Kατοχής, τότε που μόνο μέσα στα όνειρά του μπορούσε να βρει κανείς λίγο κατήφορο.

H σύντομη ζωή του Aχιλλέα δεν είχε επεισόδια. Tα επεισόδια και τις περιπέτειες τα πέρασε όλα μέσα του. Έμοιαζε άνθρωπος που κοιμάται και ονειρεύεται, με τη διαφορά ότι αυτός ο ίδιος επέλεγε τα όνειρά του. Tι μπορεί να περιμένει κανείς από έναν άνθρωπο που κοιμάται και συνεχώς ονειρεύεται; 'Aνθρωπο που βιώνει στο περιθώριο, στερημένος και καταφρονεμένος.

Σε μια κρίσιμη ώρα, ωστόσο, ο Aχιλλέας ο Έλληνας, σαν να ξύπνησε ξαφνικά, επαναστάτησε ενάντια στις ψευδαισθήσεις του κι έκανε το όνειρο πράξη, μια ηρωική πράξη, την πρώτη και μοναδική στη ζωή του. Eίχε αλλάξει το χαρακτήρα του, με συνέπεια ν' αλλάξει και τη μοίρα του. Aκόμα κι ο βιογράφος του έμεινε έκπληκτος για κείνο που έπραξε...