Η παράδοση για τον Δαβίδ με κεντρικό στοιχείο τη δαβιδική Διαθήκη, που στη θεολογία της Π.Δ. αποτελεί μια από τις παραδόσεις εκλογής, πέρασε από τα ιστορικά βιβλία της Π. Διαθήκης στο προφητικό μήνυμα και χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα, τόσο προαιχμαλωσιακά όσο και αιχμαλωσιακά και μεταιχμαλωσιακά. Ακόμη αποτυπώθηκε έντονα στους ψαλμούς και αναφέρεται στη σοφιολογική γραμματεία και τη βιβλική ιουδαϊκή ιστοριογραφία, σχεδόν δηλαδή σε όλη την Παλαιά Διαθήκη. Με τη μελέτη μας αυτή θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τη σύνδεση της παράδοσης για τον Δαβίδ με το προφητικό μήνυμα, να δώσουμε το θεολογικό στίγμα και να δούμε γιατί η προφητεία και για ποιο σκοπό επιμένει στην παράδοση για τον Δαβίδ και τη δαβιδική Διαθήκη. Με το ίδιο πνεύμα θα κινηθούμε και στο χώρο των ψαλμών, της σοφιολογικής γραμματείας και της βιβλικής ιουδαϊκής ιστοριογραφίας. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι επιλέξαμε εκείνα τα κείμενα όπου έχουμε άμεσες και ονομαστικές αναφορές στο πρόσωπο του Δαβίδ, όπως επίσης αναφορές στη ''ρίζα Ιεσσαί'' και ''Βηθλεέμ Εφραθά''.