Ο Πυθαγόρας (580-490π.Χ.), ο πρώτος άνθρωπος που αποκάλεσε τον εαυτό του φιλόσοφο, δηλαδή φίλο της σοφίας, υπήρξε έξοχος δάσκαλος, προικισμένος μαθηματικός και εμπνευστής των σπουδαιότερων φιλοσόφων του αρχαίου κόσμου. Η ανθολογία αυτή, μια από τις μεγαλύτερες συλλογές πυθαγορικών κειμένων, γνωστών αλλά και αγνώστων Πυθαγορείων περιλαμβάνει πάνω από είκοσι πέντε Πυθαγόρειους και Νεοπυθαγόρειους συγγραφείς από τους Κλασσικούς έως τους Ελληνιστικούς χρόνους.

Τα θέματα που καλύπτουν τα κείμενα αυτά είναι ηθική, πολιτική, κοσμογονία, φιλοσοφία, μουσική, επιστήμη κα. Οι πυθαγορικές πραγματείες για την ηθική και την πολιτική παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί βασίζονται πάνω στην αντίληψη ότι οι συμπαντικές αρχές της Αρμονίας, της Αναλογίας και της Δικαιοσύνης κυβερνούν το υλικό σύμπαν και δείχνουν με ποιο τρόπο τα άτομα και οι κοινωνίες φθάνουν στο ανώτερο σημείο της τελειότητάς τους όταν εμψυχώνονται από αυτές τις αρχές.