Οι Βέντα ή Βέδες, όπως είναι πλατύτερα γνωστές, είναι οι Ιερές Γραφές των Ινδών και από αυτές η αρχαιότερη και σπουδαιότερη είναι η Ριγκ Βέντα, που σημαίνει "Σοφία των Ύμνων". ΄Ομως εκτός από τους ύμνους μέρη αυτής της Βέντα είναι και τα λεγόμενα Μπράχμανα, δηλαδή εγχειρίδια των μυστικών τελετών των μπραχμάνων, οι Ουπανισάντ που είναι βαθυστόχαστα κείμενα γύρω από τα θεμελιώδη ζητήματα της φιλοσοφικής διερεύνησης και της αυτογνωσίας και τέλος τα Αρανιάκα που είναι συζητήσεις ανάμεσα στους ερημίτες των δασών. Τα Μπράχμανα, οι Ουπανισάντ και τα Αρανιάκα είναι κείμενα μεταγενέστερα των ύμνων και γραμμένα από τους αρχαίους ενορατικούς και για αυτό θεωρούνται ως έργα θείας αποκάλυψης. Σκοπός τους είναι να κατευθύνουν τους αναζητητές στο μονοπάτι τους και τους σεβάσμιους ιερείς στη χρήση των ύμνων και των διαφόρων μάντρα ή λέξεων δύναμης.

Είναι, λοιπόν, φιλοσοφικά, λειτουργικά και τελετουργικά κείμενα, γραμμένα σε πεζό λόγο. Περιέχουν τις λεπτομέρειες των βεντικών τελετών, με αρκετές εξηγήσεις για την προέλευση και το νόημά τους. Είναι γεμάτα με μυστικές διδασκαλίες, θρύλους για θεούς και ανθρώπους και δίνουν οδηγίες ως προς τη χρήση των διαφόρων ύμνων και μέτρων. μέσα σε αυτά τα μοναδικά έργα απαντώνται τα αρχαιότερα τυπικά της ανθρωπότητας, οι παλαιότερες γλωσσολογικές εξηγήσεις που διασώζονται και πολλές πανάρχαιες παραδόσεις και φιλοσοφικές θεωρίες.