Το συνολικό έργο τού Σπύρου Τζουβέλη «Ποιήματα 1959-2006», το οποίο σημαδεύει τους σταθμούς μιας ζωής διαποτισμένης από την αγάπη της ποίησης.

Μετά την εισαγωγική «'Aνοιξη των θεών» και την πρώιμη απογραφή της «Πέμπτης Χορδής», οι «Κύκλοι και Ημικύκλια» φθάνουν σε μια κορύφωση με τη διερεύνηση κατά βάθος της ανεξιχνίαστης δομής του προσώπου, του πάθους και του χρόνου.

Ακολουθούν οι «Ομοιοκαταληξίες», απόπειρα επιστροφής σε παραδοσιακές ποιητικές φόρμες, που ωστόσο δεν εμποδίζουν την έκφραση της αγωνίας, της τρυφερότητας και του φόβου.

Τέλος, το «Συνέδριο στο Σκοτάδι», είναι μια κραυγή αγανάκτησης, οργής, αλλά και σαρκασμού απέναντι στην εξουθενωτική έκπτωση των ανθρωπίνων αξιών. Ωστόσο στο δεύτερο μέρος (Ψυχοτρόπιο), οι εντυπώσεις απαλύνονται μ' ένα διστακτικό χαμόγελο λανθάνουσας αισιοδοξίας.

Όμως, είναι απαραίτητη οπωσδήποτε και η συμμετοχή του ευαίσθητου αναγνώστη (προκειμένου να λυθεί ο γρίφος), όπως διακηρύσσει και ο ίδιος ο ποιητής άλλωστε:

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ

Η τελευταία του ανάσα
ανθρακικό αέριο
ύστερα οι οσμές
επανάσταση
των προδομένων
αφοσιωμένων
κυττάρων.

Το σώμα του
ορυχείο της χλωροφύλλης
απλώνεται
εξατμίζεται
ανεβαίνει.

Το σώμα του μοιράζεται
στις καμπύλες των λόφων
στο φως της άνοιξης
υπόσχεται επιστροφή.