Ελληνιστικός είναι ο ελληνικός και, αργότερα, ελληνορωμαϊκός πολιτισμός κατά την περίοδο που αρχίζει με το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) και τελειώνει, συμβατικά, με την ήττα του Μάρκου Αντωνίου από τον Οκταβιανό στη ναυμαχία του Ακτίου, το 31 π.Χ. Στη διάρκεια των τριών αυτών αιώνων, την κεντρική θέση στην αρχαία φιλοσοφία δεν την κατείχε ούτε ο Πλατωνισμός ούτε η περιπατητική παράδοση που θεμελίωσε ο Αριστοτέλης, αλλά ο Στωικισμός, ο Σκεπτικισμός και ο Επικουρισμός, φιλοσοφικά συστήματα που αναπτύχθηκαν όλα μετά τον Αριστοτέλη.

Αυτά είναι τα πνευματικά κινήματα που καθορίζουν τις κύριες κατευθύνσεις της φιλοσοφίας στον ελληνιστικό κόσμο, και «ελληνιστική φιλοσοφία» είναι ο όρος που χρησιμοποιείται στο βιβλίο όταν γίνεται αναφορά στα κινήματα αυτά ως σύνολο. Η επιρροή τους συνεχίστηκε κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στους κατοπινούς χρόνους, ώς τον 1ο αιώνα π.Χ., που άρχισε μια μακρόχρονη αναβίωση του Πλατωνισμού, και αφυπνίστηκε το ενδιαφέρον για τα τεχνικά αριστοτελικά συγγράμματα. Η λεπτομερής ανάλυση της ελληνιστικής φιλοσοφίας τελειώνει με τις εξελίξεις αυτές, που αποτελούν αιτία και σύμπτωμα μιας εκλεκτικής φάσης στην ελληνική και ρωμαϊκή σκέψη, στη διάρκεια της οποίας τα ελληνιστικά συστήματα αποκτούν δευτερεύουσα σημασία για τον ιστορικό της φιλοσοφίας.