Οι περισσότερες σχολικές αποτυχίες δεν οφείλονται τόσο στις δυσκολίες της ύλης που διδάσκεται στα παιδιά όσο στον τρόπο της διδασκαλίας.

Σ' αυτά τα δύο δοκίμια ο Πιαζέ αναπτύσσει τις βασικές απόψεις του πάνω στα θέματα της εκπαίδευσης και δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει πως ο ρόλος του δασκάλου δεν είναι να παρέχει έτοιμες γνώσεις αλλά να παροτρύνει την αυτόνομη σκέψη του παιδιού. Γιατί η κατανόηση σαν προϋπόθεση της μάθησης είναι πάνω απ' όλα επινόηση, ανακάλυψη, εφεύρεση από το ίδιο το παιδί.