Το έργο αυτό θα πρέπει να διαβαστεί ως μια πανίσχυρη συμβολή σε τρεις θεματικούς άξονες: Λύτρωση, Μεσσιανισμός, Ουτοπία (Κοινωνική Ουτοπία). Κατά συνέπεια, είναι απαραίτητη η διευκρίνηση των όρων αυτών, πολύ περισσότερο αφού αυτοί αναδύονται από μια κοσμοαντίληψη η οποία προϋποθέτει την περιπλάνηση του αναγνώστη μέσα στις ατραπούς της καβαλικής διδασκαλίας, του ιουδαϊκού αναρχικού και ανατρεπτικού οράματος του τέλους του χρόνου (Tikkoun), της ουτοπικής, και γι' αυτό επαναστατικής, διάστασης των προσδοκιών και ελπίδων του ανθρώπου ενάντια στην τυραννία της ιστορίας, καθώς και της μεσσιανικής ενόρασης ως όρου εκ των ων ουκ άνευ της ανθρώπινης λύτρωσης.

Ο μεσσιανισμός συνιστά την ισχυρότερη τάση του ιουδαϊκού πνεύματος στην πορεία του μέσα στη Λύτρωση και τη σωτηρία. Αποτελεί την έκφραση της αγωνίας του ιουδαϊκού κοσμοειδώλου για τη μελλοντική εγκαθίδρυση μιας οικουμενικότητας και μιας ολότητας μέσα στις οποίες η Λύτρωση πραγματώνει τον εαυτό της.