Πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό κείμενο, που, με εξαιρετικά γλαφυρό και σαφή λόγο, μέσα από την ανάμνηση της ψευδαίσθησης του πελαργού της παιδικής ηλικίας των τεσσάρων χρόνων, τη διήγηση σχετικά με τη φαντασίωση της φυματίωσης στα δεκαεπτά, αναλύει την προσωπική της περίπτωση της ταύτισης με την πεθαμένη μητέρα, σύμπλεγμα που επηρέασε τη σωματική της κατάσταση ανάμεσα στα δεκαεπτά και στα εικοσιτρία της χρόνια.

Η μετάφραση του κειμένου αυτού της Μαρίας Βοναπάρτη πρωτοδημοσιεύτηκε στο περ. Εποχές, αρ. 6, 7, 8 - Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1963.
Την έκδοση εισάγει βιογραφικό σημείωμα για την Μαρία Βοναπάρτη γραμμένο από τον Ανδρέα Εμπειρίκο, και ένθετο δεκαεξασέλιδο με φωτογραφίες της.