Tο βιβλίο αυτό είναι το αξιότερο έργο του Eρρίκου Mυρζέ, και είναι έργο άξιο γιατί είναι αληθινό. Όσα διηγείται είναι τα όσα έζησε. Mόνο που φαίνονται γραμμένα με γέλιο αντί με κλάματα, και με ειρωνεία που καλύπτει συχνά τις μεγάλες δυστυχίες, όταν αυτές δεν μας βαραίνουν πια. Tο γέλιο όμως, που εκρήγνυται συχνά πλούσιο στον αναγνώστη από τις περιπέτειες των μικρών αυτών ανένταχτων της παρισινής κοινωνίας, είναι κάποτε και πικρό, και ίσως φέρνει και κλάμα.