Ανέκδοτα διηγήματα της πολυβραβευμένης Κωστούλας Μητροπούλου, που ήρθαν στην επιφάνεια μετά τον θάνατό της.

«Πάρε με μαζί σου». Είναι μια φράση εύκολη. Λέγεται. Συχνά τη χρησιμοποιούν οι εραστές, όταν δεν μπορεί πια να γίνει κάτι τέτοιο. Όταν χωρίζουν σ’ ένα σταθμό. «Πάρε με μαζί σου». Και τα εισιτήρια δεν είναι δύο. Είναι ένα. Μοναχικό το ταξίδι. Μοναχική και η φράση. «Πάρε με μαζί σου». Δεν έχει κανένα νόημα. Δεν λέει τίποτα. Δεν είναι καν μια φράση για ν’ ακούγεται. Λέγε¬ται εύκολα, βέβαια. Και σου την είπα πολλές φορές. Τόσο που τη συνήθισες. Τη συνήθισα. Τη συνηθίσαμε σαν κάτι κοινό, τετριμμένο και εύκολο. «Πάρε με μαζί σου». Βρήκες εύκολα την απάντηση. «Έτσι κι αλλιώς είσαι μαζί μου. Όπου και να πάω. Όπου κι αν είμαι»...

Το χαμένο νόημα της ζωής που προσπαθεί να αναπληρώσει ο έρωτας. Η αέναη αναζήτηση της ανθρώπινης ύπαρξης και του έρωτα πέρα από περιορισμούς, και πάνω απ' όλα η μοναξιά, που πολλές φορές θα μπορούσε να λέγεται... αδιαφορία...