«Ήταν άνοιξη, όταν η Σουμίρε, στα είκοσι δύο της χρόνια, ερωτεύτηκε για πρώτη φορά. Και ήταν μια αγάπη δυνατή, ένας πραγματικός τυφώνας που σάρωσε το τοπίο της ζωής της -ισοπεδώνοντας τα πάντα στο διάβα του, παρασέρνοντας ό,τι ήταν όρθιο, διαλύοντας το, συνθλίβοντάς το. Η ένταση του τυφώνα δεν μειώθηκε καθόλου καθώς διέσχιζε τον ωκεανό, έκανε στάχτη το 'Ανγκορ Βατ, κατάκαψε μια ινδική ζούγκλα, μαζί με τις τίγρεις και τα άλλα ζώα, για να μετατραπεί σε αμμοθύελλα στην περσική έρημο θάβοντας ένα εξωτικό φρούριο κάτω από μια θάλασσα άμμου. Με άλλα λόγια, ήταν ένας έρωτας τεραστίων διαστάσεων. Το αντικείμενο του έρωτά της έτυχε να είναι δεκαεφτά χρόνια μεγαλύτερό της και παντρεμένο. Και το σημαντικότερο: ήταν γένους θηλυκού. Απ' αυτό ξεκίνησαν όλα και σ' αυτό κατέληξαν. Σχεδόν»