Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

H πολιτική πορεία των περισσότερων δικτατόρων του 20ού αιώνα έχει μελετηθεί αρκετά συστηματικά μέχρι σήμερα. Η περίπτωση όμως του Μπενίτο Μουσσολίνι παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ειδικότερα μάλιστα καθώς οι Ελληνες ιστορικοί κατά κανόνα δεν τον αντιμετωπίζουν με τη δέουσα σοβαρότητα, λόγω του ερασιτεχνισμού που επέδειξε κατά την επίθεσή του εναντίον της χώρας μας. Ετσι συνήθως παραβλέπεται το γεγονός ότι ο Μουσσολίνι ήταν ο πρώτος πολιτικός που άνοιξε τον "χορό των δικτατόρων" στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου και ότι επί πολλά έτη αποτελούσε το πρότυπο του ηγέτη ακόμη και για τον Χίτλερ. Παράλληλα, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Μουσσολίνι έδινε την εντύπωση ότι διέθετε πολύ οξύτερο πολιτικό αισθητήριο από τον Γερμανό δικτάτορα. Πώς, λοιπόν, παρά τις ικανότητές του, οδηγήθηκε στην πτώση;

O συγγραφέας δίνει μια πειστική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα αναλύοντας τα αίτια και τις αφορμές που βρίσκονταν πίσω από κάθε κίνηση του Μουσσολίνι και εκτιμώντας πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, με αντικειμενικότητα και με βάση νέα στοιχεία και δεδομένα που έχουν έλθει στο φως της δημοσιότητας.

Aς προσπαθήσουμε λοιπόν να κατανοήσουμε αυτή την περίεργη πολιτική φυσιογνωμία η οποία με μεγάλη ταχύτητα πέρασε από την άκρα αριστερά στην άκρα δεξιά, αναρριχήθηκε στο υψηλότερο βάθρο της ιταλικής πολιτικής σκηνής και τελικά εκτελέστηκε από τον ίδιο του τον λαό. Ηταν ο ίδιος λαός ο οποίος πέντε χρόνια πριν, υπνωτισμένος από τη ρητορική δεινότητα του Ντούτσε, ονειρευόταν νίκες και θριάμβους.