Καταδικασμένος στη σοβαρότητα και στην υποκρισία, ο Χούλιο, ο σιωπηλός ήρωας αυτού του βιβλίου, πείθεται τελικά πως το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να κλειστεί στο δωμάτιό του και να παρατηρεί το μεγάλωμα ενός μπονσάι παρά να περιπλανιέται στους δύσκολους δρόμους της λογοτεχνίας. Το Μπονσάι, όπως λέει ο συγγραφέας, είναι μια «ιστορία ανάλαφρη που γίνεται βαριά», μια ελλειπτική και ιλιγγιώδης αφήγηση που σημαδεύεται από την ανησυχητική εξαφάνιση μιας γυναίκας.

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες έλεγε πως πρέπει να γράφουμε σαν να συντάσσουμε την περίληψη ενός ήδη γραμμένου βιβλίου. Κι αυτό ακριβώς κάνει ο Αλεχάντρο Σάμπρα σ αυτό το βιβλίο, που -με τον ίδιο τρόπο που ένα μπονσάι δεν είναι ένα δέντρο-δεν είναι τόσο ένα σύντομο μυθιστόρημα ή ένα μεγάλο αφήγημα, αλλά ένα μυθιστόρημα-περίληψη, ή τελικά αυτό ακριβώς που δηλώνει ο τίτλος του, ένα μυθιστόρημα-μπονσάι.