ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ» ΣΤΗ «ΒΕΛΟΥΔΙΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»

Σαράντα χρόνια μετά την «’νοιξη της Πράγας» και σχεδόν είκοσι από τη «Βελούδινη Επανάσταση», ο τελευταίος αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της Τσεχοσλοβακίας, ο στρατηγός Αλόιζ Λόρεντς, «απολογείται» για την αυτοκρατορία των 100.000 πρακτόρων που διοικούσε ο ίδιος, με στόχο την υπεράσπιση της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Μια μοναδική μαρτυρία από τα ενδότερα του συστήματος για:

Ι. Τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών, χθες, σήμερα και αύριο, τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας, τους στόχους και τα μέσα. Η διείσδυση σε κάθε κοινωνικό και ιδιωτικό χώρο, τα απόρρητα σχέδια για την παρακολούθηση του Αλεξάντερ Ντούπτσεκ, του Βάτσλαβ Χάβελ και όλων των «εχθρών» του σοσιαλισμού, η λογοκρισία, η περιστολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

ΙΙ. Την αρχή και το τέλος της «’νοιξης της Πράγας» και τη χαμένη ευκαιρία που αντιπροσώπευε. Γιατί ο Γκορμπατσόφ, ή ίσως πολύ περισσότερο ο Αντρόποφ, ήρθε αργά, όταν η μεταρρύθμιση ήταν πια αδύνατη.

Όχι, ο στρατηγός Λόρεντς δεν ήταν ο σκηνοθέτης της ανατροπής του καθεστώτος, όπως πολλοί υποψιάστηκαν, γνωρίζοντας τη δύναμη που διέθετε το 1989. Απεναντίας, μετά την πτώση, οδηγήθηκε στη φυλακή και καταδικάστηκε για κατάχρηση εξουσίας και απόπειρα καταστροφής απόρρητων αρχείων.

Εξηγήσεις για την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» όπως τις καταγράφει ο άνθρωπος που γνώριζε όχι απλώς την απογοήτευση των μαζών, αλλά και το γεγονός ότι η πιο ισχυρή «αντιπολίτευση» βρισκόταν ανάμεσα στις γραμμές της εξουσίας.