Οι Ιστορίες του Ηροδότου επιδέχονται πολλές διαφορετικές αναγνώσεις. Η αδιαμφισβήτητη λογοτεχνική ποιότητα του έργου μπορεί να αποτιμηθεί ακόμα καλύτερα μέσα από το πρίσμα των εξελίξεων που σημειώνονται στην πραγματολογία, την αφηγηματολογία και τη μελέτη του προφορικού λόγου. Η θέση του στο πνευματικό γίγνεσθαι έχει επανεκτιμηθεί ριζικά: οι Ιστορίες δεν θεωρούνται πλέον έργο απλοϊκό και «αρχαϊκό», αλλά το προϊόν του πνευματικού κλίματος της εποχής τους, ένα έργο που δεν υφίσταται απλώς τις λογοτεχνικές, θρησκευτικές, ηθικές και κοινωνικές επιδράσεις του 5ου αιώνα, αλλά το οποίο συμμετέχει και συνεισφέρει στις μεγάλες συζητήσεις της εποχής.

Η αξιοπιστία του έργου ως ιστορικής και εθνογραφικής περιγραφής προκάλεσε διαφωνίες ήδη από την αρχαιότητα, και συζητείται εδώ με ανανεωμένο σθένος και με ολοένα πιο εκλεπτυσμένους τρόπους.

Ο παρών τόμος προσφέρει μια σε βάθος ανασκόπηση όλων των σύγχρονων τάσεων απέναντι στο έργο του Ηροδότου.