Ο ρόλος και η θέση του παιχνιδιού στη ζωή του παιδιού είναι πολύ σοβαρά και επίκαιρα ζητήματα, αφού κατά κοινή παραδοχή το παιχνίδι είναι μια βασική παράμετρος για την ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού.

Το παιδί μέσα από το παιχνίδι γνωρίζει την απόλαυση της ζωής, του σώματος, των αισθητηρίων οργάνων. Μαθαίνει λεπτές και πολύπλοκες κινήσεις, αναπτύσσει τους μυς με τον πιο ευχάριστο τρόπο. Καλλιεργεί τις διανοητικές του ικανότητες, τη δημιουργικότητα, την ανάγκη της ανακάλυψης. Εκτονώνει και εκδραματίζει τις συγκρούσεις του γύρω από τα προβλήματα που το απασχολούν. Με λίγα λόγια, επιτυγχάνει την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη.

Δεν έχουν λοιπόν άδικο οι παιδαγωγοί και οι ειδικοί επιστήμονες που λένε πως η κύρια απασχόληση του παιδιού πρέπει να είναι το παιχνίδι, και διάλειμμα η εργασία.