Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται πέντε κρίσιμα δοκίμια του Walter Benjamin στα οποία παρουσιάζεται -και ουσιαστικά ολοκληρώνεται- η πρωτότυπη και ιδιοσυγκρασιακή του φιλοσοφία της γλώσσας, μια φιλοσοφία ελάχιστα συστηματική, ωστόσο βαθιά ενορατική, η οποία επηρέασε αποφασιστικά τη σκέψη της Σχολής της Φραγκφούρτης και προανήγγειλε κρίσιμες θεωρητικές καινοτομίες του αιώνα μας.

Τα δοκίμια αυτά είναι "Για τη γλώσσα εν γένει και τη γλώσσα του ανθρώπου", "Το έργο του μεταφραστή", "Για τη μιμητική ικανότητα", "Η γένεση της αλληγορίας" και "Ο αφηγητής"- όλα αυτοτελή γραπτά, εκτός από τη "Γένεση της αλληγορίας" που ανήκει στο τρίτο μέρος του νεανικού του έργου Οι πηγές του Γερμανικού Δράματος.