ΜΙΑ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΚΕΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ, ΚΑΦΙΕΡΟ, ΜΑΧΟΝ, ΠΟΣΤ, ΠΕΝΓΚΑΜ, ΚΛΗΒΕΡ

Στο αληθινό πεδίο της ζωής, με τις χαρές της, τα βάσανά της, και τ' ατυχήματά της, όλοι δεν μπορούμε να θυμηθούμε κάποιον που μας πρόσφερε μια τόσο μεγάλη υπηρεσία ώστε θα αγανακτούσαμε αν μας έλεγαν το ισοδύναμό της σε χρήμα; Η υπηρεσία αυτή μπορεί να ήταν μόνο μια λέξη, μόνο μια λέξη που ειπώθηκε την κατάλληλη στιγμή, ή μπορεί να ήταν αφοσίωση μηνών ή χρόνων -σκοπεύουμε, μήπως, να υπολογίσουμε αυτές τις "ανυπολόγιστες" υπηρεσίες σε "κουπόνια εργασίας;" "Η εργασία του καθενός!" Όμως η ανθρώπινη κοινωνία δεν θα επιβίωνε ούτε για δύο γενιές αν ο κάθε ένας δεν έδινε απείρως περισσότερα απ' αυτά για τα οποία πληρώνεται σε χρήμα, σε "κουπόνια" ή με δημόσια επιβράβευση...

Κι αν η αστική κοινωνία παρακμάζει, αν εισήλθαμε σ' ένα αδιέξοδο απ' το οποίο δεν μπορούμε να βγούμε δίχως να επιτεθούμε στους παλιούς θεσμούς με φωτιά και τσεκούρι, αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή δώσαμε τόσο μεγάλη σημασία στον υπολογισμό. Επειδή βάλαμε ως στόχο μας να μετατρέψουμε την κοινωνία σε εμπορική επιχείρηση βασισμένη στη χρέωση και την πίστωση.