Η παγκοσμιοποίηση είναι κάτι περισσότερο από τη ροή χρημάτων και των αγαθών, είναι η αυξανόμενη αλληλεξάρτηση των ανθρώπων του κόσμου μέσα από τον συρρικνούμενο κόσμο και των συνόρων που εξαφανίζονται. Αυτό προσφέρει τεράστιες ευκαιρίες για να εμπλουτιστούν οι ζωές των ανθρώπων και για να δημιουργηθεί μία παγκόσμια κοινωνία που θα βασίζεται σε αξίες τις οποίες θα μοιράζεται. Έχει όμως επιτραπεί στις αγορές να κυριαρχήσουν σε αυτή τη διαδικασία και έτσι τα οφέλη και οι ευκαιρίες δεν έχουν διαμοιραστεί ισομερώς.

Η ελπίδα όλων είναι ότι μετά τη σκοτεινή πλευρά της Παγκοσμιοποίησης, της διευρυμένης ανισότητας και φτώχειας, η ανθρωπότητα θα ανακαλύψει και την φωτεινή της πλευρά: την Παγκοσμιοποίηση με ανθρώπινο πρόσωπο. Μόνο που πολλοί αμφιβάλλουν αν υπάρχει κάτι τέτοιο, όσο η παγκοσμιοποίηση εξαντλείται σε περισσότερα δικαιώματα και προνόμια για τους πλούσιους, τις πολυεθνικές και τις πλουσιότερες χώρες, με όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού στο περιθώριο.