Η Χρυσαυγή ήταν ολομόναχη στον κόσμο. Χωρίς γονείς, χωρίς σπίτι. Μοναδική της περιουσία ένα μικρό φαναράκι που της είχε χαρίσει η μητέρα της πριν πεθάνει. Το λίγο φως του φαναριού ήταν ο μοναδικός της σύντροφος. Περιπλανιόταν σε πόλεις και χωριά μα πουθενά δεν μπορούσε να ριζώσει. Όπου και να πήγαινε ήταν μία ξένη. Οι πίκρες και τα βάσανα της δεν είχαν τέλος, ώσπου μια ανεπάντεχη συνάντηση, μέσα στην κατασκότεινη και παγερή νύχτα, άλλαξε τη ζωή της για πάντα.