Η έννοια της παγκοσμιοποίησης παρουσιάζεται σήμερα ως αναπότρεπτο επίτευγμα της εποχής μας, στο βωμό του οποίου εκστατικά θυσιάζονται όλα τα προηγούμενα κοινωνικά αγαθά, δικαιολογείται η σημερινή αδράνεια των Κρατών-Εθνών στο κοινωνικό πεδίο, η ανεργία, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, η κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής.

Στο βιβλίο αυτό, ο Κώστας Βεργόπουλος αποκαλύπτει ότι η σημερινή κοινωνική αδράνεια του Κράτους συνιστά όχι αναγκαιότητα, αλλά πολιτική επιλογή, με πρόσχημα την παγκοσμιοποίηση, την υπαγωγή στις διεθνείς αγορές και στα χρηματιστήρια. Αποκαλύπτει ακόμη ότι με τη σημερινή, χωρίς προηγούμενο όξυνση ανισοτήτων τόσο σε εθνικά όσο και σε διεθνή πλαίσια, με την έκρηξη ανεργίας και ασιτίας, με την αύξουσα περιθωριοποίηση πληθυσμών, λαών και εθνών καταλύεται εν δυνάμει όχι μόνον η εθνική κοινωνική συνοχή, αλλά ακόμη περισσότερο η παγκόσμια συνοχή: το σημερινό παγκόσμιο σύστημα, αντί να διευρύνεται και να εμπεδώνεται, στενεύει και αποσταθεροποιείται. Με τις πρόσφατες καταρρεύσεις στη Ασία, τη Ρωσία και τη Λατινική Αμερική, διαπιστώνεται στο σημερινό τέλος αιώνα ο ουτοπικός και ανέφικτος χαρακτήρας της παγκοσμιοποιητικής πολιτικής αφ' ενός και της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμόνευσης αφ' ετέρου. Η ανθρωπότητα ωθείται σήμερα ολοταχώς προς τη «νέα βαρβαρότητα» της ασυδοσίας και ανευθυνότητος του ισχυρότερου, παρά προς την ουτοπία κάποιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Αυτή ακριβώς είναι η «μεγάλη χίμαιρα» της εποχής μας.