Είναι μια προσπάθεια συμβολής στη μελέτη της ιστορίας του λαϊκού επαναστατικού στρατού, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ο χαρακτήρας και ο σκοπός του ΔΣΕ συκοφαντήθηκαν από ταξικούς αντίπαλους και από αποστάτες του λαϊκού κινήματος.

Το βιβλίο αυτό είναι χρήσιμο και από μια άποψη πρωτότυπο. Τεκμηριώνει με επιχειρήματα και υλικά από την περίοδο 1946-1949 ότι ο ΔΣΕ ήταν λαϊκός στρατός, οργανωμένος με διοικήσεις, από την ομάδα μέχρι το Γενικό Αρχηγείο. Δρούσε με βάση τη στρατηγική και τακτική, από την ομάδα μέχρι το Γενικό Αρχηγείο, με επεξεργασμένα σχέδια επιχειρήσεων, με διαταγές σε όλη την πυραμίδα της ιεραρχίας. Εννοείται ότι χωρίς στρατιωτικά στελέχη δεν μπορούσαν να γίνουν αυτές οι επιχειρήσεις. Ο λαογέννητος στρατός έπρεπε να έχει διοικητές και στελέχη όλων των βαθμίδων, που να ανταποκρίνονται στο χαρακτήρα του ΔΣΕ. Έτσι, μέσα στο καμίνι του σκληρού αγώνα, δημιουργήθηκαν οι σχολές εκπαίδευσης αξιωματικών και κατάρτισης διαφόρων ειδικοτήτων, κυρίως του πεζικού.