Τη στιγμή κατά την οποία γράφεται ο πρόλογος αυτός το μεγάλο ερώτημα προς ποια Ευρώπη πάμε είναι ακόμη πιο έντονο απ' ότι στο παρελθόν. Εδώ και λίγους μήνες ολοκληρώθηκε η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη της Νίκαιας κατά την οποία έγιναν σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και ακόμη σημαντικότερα όσον αφορά την άρση των εμποδίων για την διεύρυνση της Ένωσης. Η διεύρυνση αυτή η οποία θα οδηγήσει σε διπλασιασμό σχεδόν των κρατών μελών της Ε.Ε. επιβάλλει και ουσιαστικές θεσμικές αναπροσαρμογές.

Τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά και σύνθετα π.χ. πώς θα κατανέμονται οι εξουσίες μεταξύ Ένωσης και κρατών, ποιος θα είναι ο ρόλος των εθνικών Κοινοβουλίων.
Θα υπερισχύσει η άποψη που θέλει την Ευρώπη ομοσπονδία κατά το πρότυπο της Γερμανίας ή εκείνη που πρεσβεύει την ανάγκη σεβασμού των εθνικών κυβερνήσεων που αποτελούν την έκφραση των λαών; Ευρώπη -υπερκράτος- ή ένωση κρατών αλλά και λαών;
Τα παραπάνω ερωτήματα βέβαια θίγονται απλά στο βιβλίο αυτό του οποίου στόχος είναι λιγότερο φιλόδοξος.

Σκοπός της συγγραφής του υπήρξε η διαμόρφωση ενός κατά το δυνατό συνοπτικού αλλά και περιεκτικού κειμένου που να δίνει απάντηση σε όσο το δυνατόν περισσότερα βασικά ερωτήματα που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σε κάποιον μη ειδικό, σχετικά με την φύση, δομή, οργάνωση, στόχους και δραστηριότητες της Ε.Ε.
Πολλά από τα θέματα έχουν εμπλουτισθεί και με παραδείγματα από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Μεγάλο τμήμα των στοιχείων που αφορά δράσεις της Ε.Ε. αναζητήθηκε στο δικτυακό τόπο της Επιτροπής απ' όπου και συχνά μεταφέρθηκαν αυτούσια, δεδομένου ότι η ανάλυση και η ανάπτυξη τους θα είχε ως αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό του όγκου του βιβλίου.
Με εξαίρεση ορισμένα γενικά, βασικά συγγράμματα, τα οποία αναφέρονται στο τέλος του βιβλίου, συνοπτική ειδική βιβλιογραφία παρατίθεται στο τέλος κάθε κεφαλαίου.