ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ

Όταν μάθαμε πως είμαστε άστρο
Που δεν ησύχασε ποτέ
μέσα στην περιπλάνησή του
Την αλήθεια με πάθος γυρέψαμε
όπως και της ζωής το νόημα
Που κατακομματιάστηκε
Κι ελπίδα να το διαβάσεις δεν υπάρχει
μες στα σκοτάδια
Όλα πάνω στις τροχιές τους θα λικνίζονται
η αρχή τέλος στο τέλος θα γίνει
Όταν το χρόνο
θα εξαντλήσουμε

Και σαν ανεμοστρόβιλος της ψυχής
η αγρύπνια όλα θα τα πάρει
Όσα κατόρθωσε ο νους
Τα θολά οράματα των ιδεών τα λείψανα
το φως της ευτυχίας
Για ν' απομείνει το τίποτα
Για να καταντήσει η γνώση
ένα άψυχο χαρτί.