Στα ογδόντα του χρόνια ο Μίλτος Σαχτούρης συνεχίζει να συναναστρέφεται με τα φαντάσματα της μνήμης και της γραφής του. Με τη συλλογή Ανάποδα γύρισαν τα ρολόγια ο ποιητής αποχαιρετά κατά μία έννοια το βιολογικό αλλά και τον ποιητικό χρόνο. Οι δείκτες των ρολογιών γυρίζουν ανάποδα για να συναντήσεις το ποιητικό υποκείμενο, την παιδική ηλικία, την περίοδο της αθωότητας ή τη στιγμή της γένεσης, την περίοδο της ανυπαρξίας... Ο Σαχτούρης γνωρίζει ότι το μόνο ανάχωμα στο πέρασμα του χρόνου είναι οι λέξεις. Συχνά μάλιστα, δείχνει να πιστεύει ότι ο χρόνος είναι μια επινόηση, ένα συνταίριασμα λέξεων.
Μισέλ Φάις, Ελεύθερος Τύπος.