Πρόκειται για δύο ερωτικά ποιήματα του Μαρίνου Φαλιέρου, ο οποίος ανήκε στον κρητικό κλάδο της βενετικής οικογένειας των Falier. Γεννήθηκε πριν από το 1397 και πέθανε το 1474. Όλα τα ποιήματά του χρονολογούνται στην περίοδο 1420-1430.

Στο πρώτο ποίημα, που τιτλοφορείται Ιστορία και Όνειρο, ο ποιητής διηγείται στο στους «αδελφούς» του ένα όνειρο που είδε: η προσωπική του Μοίρα τον οδηγεί στο σπίτι της αγαπημένης του Αθούσας, όπου μιλά μαζί της από το παράθυρο. Η Μοίρα και η Ποθούλα (υπηρέτρια της Αθούσας, η προσωποποίηση του Έρωτα) παίρνουν το μέρος του ποιητή, αλλά καθώς η Αθούσα πείθεται επιτέλους να του ανοίξει την πόρτα, το όνειρο διακόπτεται, γιατί ο ποιητής ξυπνά απότομα. Στο δεύτερο ποίημα, το Ερωτικόν Ενύπνιον, ο Φαλιέρος, γράφοντας σ' έναν φίλο του, εξιστορεί τον καημό του έρωτά του, καθώς και ένα όνειρο που είδε και ελπίζει να του φέρει ευτυχία: ονειρεύτηκε την επίσκεψη της αγαπημένης του και του Έρωτα, ο οποίος τον διδάσκει για την Ερωτοκρατία.

Τα δύο ποιήματα, γραμμένα σε πολιτικό στίχο κλασικής μορφής με ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία, χαρακτηρίζονται από έντονο, κάπως ρεαλιστικό ερωτικό στοιχείο, αλλά και από την αλληγορική διάθεση της αφήγησης του ονείρου.