Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι ο Ιντιάνος, παρά τις κριτικές αστοχίες του και παρόλο που περιόρισε σημαντικά τις λογοτεχνικές ενασχολήσεις του στα χρόνια της ωριμότητας, μπορεί να θεωρηθεί από τους πλέον αξιόλογους κριτικούς του κυπριακού χώρου. Με ορισμένα δημοσιεύματά του (λ.χ., για τον Κάλβο και τον Σολωμό) κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση λογοτεχνών και λογίων του ευρύτερου ελληνισμού. Κάποτε συνδιαλέγεται με απόψεις ελλήνων κριτικών, του Παλαμά και του ’γρα, του Μαλάνου και του Παράσχου ή υιοθετεί θεωρητικές αρχές της διεθνούς λογοτεχνικής κριτικής· ή κάποτε δεσμεύεται από ιδεολογικές αρχές του δημοτικισμού ή του σοσιαλισμού και εμφανίζεται υπερβολικά αυστηρός στην αποτίμηση των λογοτεχνικών φαινομένων. Ωστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις προσεγγίζει με οξυδέρκεια το αντικείμενό του και καταθέτει ευαίσθητες και διεισδυτικές παρατηρήσεις.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΛΕΟΝΤΙΟΥ