Νυχτερινές συναντήσεις

Πλέον σε συναντώ σε παλιά σπίτια.
Aπόψε διάλεξες την καμαρούλα
του δίπατου πριν γκρεμιστεί
«των ξένων».

Καθόσουν πλάι ακριβώς στο λαβομάνο
σαν γέρικη ελιά στη νηνεμία.

Με το γνωστό χαμόγελο
να υπογράφει στο χώρο
αίθριο, γαλανό
σαν το «καλημέρα»
κεντημένο καλλιγραφικά
στην πλουμιστή πετσέτα.

Πάω να σ' αγγίξω και γίνεσαι αέρας.