Κι ας μη νομίζουμε πως είμαστε μεγάλοι,
τρανοί, υπερκόσμιοι κι αθάνατοι ποιητές,
Περνούμε εμείς, έρχονται πίσω άλλοι
κι όλοι μας είμαστε φτωχοί τραγουδιστές.

Ξεπέσαμε -πουλιά αποπλανεμένα-
στη γη. Κι αναρωτιόμαστε: "που πάμε;".
Κι εκεί που άλλοι μισούνε -μάταιη έννοια-
τις ομορφάδες της, περνώντας τραγουδάμε.

Αδιόρθωτοι κι ανώφελοι νεφοπαρμένοι
-κι ίσως για σε, αναγνώστη, να 'μαστε τρελοί-
μας τυραννά στο διάβα μας η σκέψη:"τι απομένει;"
κι ένα αναπάντητο κι ασίγαστο "γιατί;"
Κι έτσι φεύγουμε εμείς. Μας ακολουθάνε άλλοι.
Με άλλα τραγούδια τραγουδούν τις ομορφιές.
Δεν είμαστε τρανοί, δεν είμαστε μεγάλοι.
Μόνο περνούμε σαν φτωχοί τραγουδιστές.

Βασίλης Βασιλικός, 1948 (ηλικία: 14 χρονών).