Για το άνθισμα της λευτεριάς

Αόρατα της λευτεριάς
τα χρυσοποίκιλτα δεσμά,
δεν σε ματώνουν, δεν πονούν,
όταν ισόβια σου κρατούν
δέσμια την καρδιά σου!

Το όραμα της οδηγός,
στους ώμους άβαρος σταυρός
μες τη ζωή το βάσταγμά της,
η απουσία της εφιάλτης,
τρομοκρατεί τα όνειρά σου.

Ίσιωμα ο Γολγοθάς σου μοιάζει,
ο θάνατος δεν σε τρομάζει.
Του αιμάτου σου κάθε ρανίδα
σαν αυγινή δροσοσταλίδα,
κρατά αμάραντο το άνθισμά της.