Ξεκίνησα να φωτογραφίζω από παιδί και σιγά-σιγά τα κτίρια άρχισαν να γίνονται τα αγαπημένα μου θέματα. Ποτέ όμως δε με γοήτευσαν τα φορτωμένα με διάφορα "στολίδια" σπίτια ή οι πολυκατοικίες. Πολύ περισσότερο, δε γοητεύτηκα από τα σπίτια χωρίς "ταυτότητα". Πολλά από τα κτίσματα που άρχισα να φωτογραφίζω πριν τριάμισι χρόνια, κινδυνεύουν να εξαφανιστούν ολοκληρωτικά από τη μεγάλη αδιαφορία των υπευθύνων, είτε αυτοί λέγονται κληρονόμοι είτε αρμόδιες Αρχές.

Γι' αυτό θέλησα να τα κρατήσω μ' έναν κάποιο τρόπο "φυλακισμένα" για πάντα. Χρειάστηκε επίμονη, επίπονη και χρονοβόρα δουλειά για να φτάσω στο τέλος του βιβλίου. Κυριολεκτικά "κλεμμένες" ώρες για φωτογραφίσεις, ψάξιμο σε αρχεία, Ιδρύματα και όπου αλλού θα μπορούσα να βρω τις αναγκαίες πηγές για τα βιογραφικά.

Ποτέ δεν πίστεψα πως θα αρκούσε μόνο να τα πω Νεοκλασικά και μ' αυτό τον τρόπο να τους έχω περάσει την ταμπελίτσα τους, και να είμαι και εγώ σίγουρη για την ονομάσια τους. Επίσης, δε θέλησα να παρουσιάσω μόνο τα κτίρια που, μέσα στο 2002, άρχισαν να ανακαινίζονται εν όψει της Ολυμπιάδας του 2004. Δε μου έφτανε αυτό μόνο. Προσπάθησα τα κείμενα να μην είναι μόνο "τυπικά", αλλά αντίθετα να είναι γραμμένα με την ίδια αγάπη που αγκάλιασα και τα κτίρια ή τις γωνιές, τους δρόμους τελικά, που έχουν κάποια ιδιαιτερότητα, ένα κρυμμένο μυστικό θα έλεγα. Θέλω να πιστεύω πως και οι αναγνώστες του βιβλίου θα το αγκαλιάσουν με αγάπη.