Ζούσα σε μια σύγχυση, μια εναλλαγή καταστάσεων και εντυπώσεων. Τύχαινε να μετακινούμαι από τη μια πόλη στην άλλη. Σκεφτείτε και μόνοι σας: άνθρωπος χωρίς σπίτι. Και ούτε που έλπιζα να βρω κάποια δική μου κατοικία. Παρ' όλα αυτά, ζούσα μέρες ανεπανάληπτες, κοιμόμουν σε καμπίνες της παραλίας ή σε ξενοδοχεία τα ονόματα των οποίων ούτε που τα ήξερα πιο πριν. Τύχαινε να περνώ όλη τη νύχτα έξω με τον άνθρωπο που αγαπούσα, για να μη χάνουμε ούτε στιγμή ο ένας τον άλλο.

Η ιστορία που θέλω να σας εξομολογηθώ ωστόσο δεν σχετίζεται μ' εμάς τους δυο. Πριν από λίγο καιρό, όταν προσπάθησα με λίγα λόγια να του διηγηθώ τι μου είχε συμβεί, εκείνος μου είπε χαμογελώντας: "Αυτές είναι αυταπάτες μιας ωραίας".