Οι φωτογραφίες του Τσουμπλέκα είναι άμεσες αλλά και απρόσμενες, αρκετά οικείες ώστε να είναι αναγνωρίσιμες αλλά ταυτόχρονα εικόνες τόπων που ξέρουμε ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να υπάρχουν. Ο θεατής καλείται να αναστείλει προσωρινά τη δυσπιστία του, να αποδεχθεί την ψευδαίσθηση και να εισδύσει σ' αυτόν τον κόσμο του μαγικού ρεαλισμού.