Μέσα στο μικρό της ημερολόγιο, η Χάνα καταγράφει τις εμπειρίες που τη συγκλονίζουν όταν υποχρεώνεται από τις συνθήκες να αποχωριστεί το αγέννητο παιδί της. Με λόγια απλά, καθημερινά αλλά γεμάτα από μια εσωτερική δύναμη και φλόγα που σιγοκαίει, η Χάνα ξεδιπλώνει τις πτυχές μιας ζωής σε χαμηλούς τόνους, τη σχέση της με τον άντρα της, την κόρη της, το περιβάλλον της.

Η συγγραφέας πραγματεύεται το θέμα με περισσή ευαισθησία και το μυθιστόρημα είναι πραγματικά υπέροχο. Ο καθένας από μας, άνδρας ή γυναίκα, θα μπορέσει να αναγνωρίσει τον εαυτό του ανάμεσα στους ήρωες του βιβλίου και να νιώσει με σιγουριά πως η ελπίδα στο τέλος ενός δύσκολου δρόμου είναι πάντα αληθινή.