Το 1496, ο νεαρός Δαβίδ φεύγει από την Ισπανία για να γλιτώσει από την Ιερά Εξέταση και φτάνει στις μαροκινές ακτές, όπου αρχίζει μια καινούρια ζωή. Για να παντρευτεί την γυναίκα που αγαπά, θα αφήσει τον αντίζηλό του να πεθάνει στην έρημο, προκαλώντας έτσι την οργή του Θεού, που θα τον καταδικάσει σε αθανασία. Ο Δαβίδ, λοιπόν, ξαναγεννιέται, πότε εβραίος, πότε μουσουλμάνος ή χριστιανός, πότε γυναίκα και πότε άντρας, πότε λευκός, πότε μαύρος, σε μια πορεία μέσα από τους αιώνες και τις μεσογειακές χώρες. Θα ζήσει έτσι δέκα ζωές. Όμως το 1914, μετά από τέσσερις αιώνες περιπλάνησης, θα μπορέσει επιτέλους να εξαγοράσει το σφάλμα του.

Το εξαιρετικά τεκμηριωμένο αυτό μυθιστόρημα αποτελεί μια ζωντανή και πολύχρωμη ιστορική τοιχογραφία. Μας υπενθυμίζει ότι, πέρα από τις εθνικιστικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις των ημερών μας, οι μεσογειακοί λαοί έχουν τις ρίζες τους σε μια κοινή ιστορία συναδέλφωσης, που είναι όμως γεμάτη πάθος