Ανακάλυψα τον Moebius στις αρχές της δεκαετίας του '70. Τα πουλιά του, οι ορίζοντές του οι λαβύρινθοί του εμπλούτισαν τη φαντασία μου και μου επέτρεψαν ν' αποκτήσω μια πιο καθαρή και πιο βαθιά εικόνα για τον εαυτό μου. 'Ολα αυτά τα χρόνια, προσπάθησα μέσω των βιβλίων μου ν' αφυπνίσω και να κάνω τους αναγνώστες μου να ενδιαφερθούν για τη μαγεία της καθημερινότητας.

Κατά κάποιο τρόπο, η δουλειά μου αντανακλά ό,τι δίδαξαν οι μεγάλοι που άνοιξαν τις πόρτες του φανταστικού. Ανάμεσά τους ο Moebius κατέχει μια πολύ σημαντική θέση.

Για όλους αυτούς τους λόγους, αισθάνομαι μεγάλη χαρά όταν κοιτάζω τούτες τις όμορφες εικόνες του Αλχημιστή. Αισθάνομαι ότι μοιραζόμαστε την ευχαρίστηση να βυθιζόμαστε στην Ψυχή του Κόσμου. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι τα όνειρα μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο· γι' αυτούς, οι δρόμοι της μαγείας και της πραγματικότητας δε σταματούν να διασταυρώνονται.

Στην αρχή, μου έφεραν το χειρόγραφο. Το διάβασα, ρίχνοντας το δίχτυ μου για να συλλάβω τις εικόνες, κρατώντας τη μία, απορρίπτοντας την άλλη. Η ψαριά ήταν καλή. Οι γραμμές και τα χρώματα έτρεμαν, έτοιμα να σταθεροποιηθούν πάνω στο χαρτί, ανυπομονώντας να μπουν στο ζωντανό ιστό της ιστορίας.

Είχα, επιτέλους, παίξει και εγώ το ρόλο μου, είχα ολοκληρώσει το "ψάρεμά" μου, είχα δώσει τις μικρές μου μάχες... Συνάντησα μάλιστα και τον Πάουλο, τον τρυφερό βοσκό των λέξεων.

Τώρα που όλα τελείωσαν, μπορώ επιτέλους να ξαναδιαβάσω το βιβλίο.