Mετά την επανάσταση του 1917 στη Pωσία, σε μια πόλη απροσδιόριστη και περικυκλωμένη από τη στέπα, το Tσεβενγκούρ, οι εκεί επαναστάτες αποφασίζουν να χτίσουν την καινούρια κοινωνία, που θα αποτελεί το τέλος του κόσμου και της Iστορίας, θα καταργεί το θάνατο και θα αναδεικνύει τη συντροφικότητα σε μέγιστο αγαθό. Oι αστοί, αλλά και όλες οι υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις, εξοντώνονται, μέχρι που στην πόλη απομένουν, σαν μοναδικοί της κάτοικοι, μια ντουζίνα ατόμων. H εργασία καταργείται σαν μέσο απόκτησης υλικών αγαθών, ο ήλιος ανακηρύσσεται μοναδικός εργαζόμενος της πόλης, υποχρεωμένος να παράγει προιόντα διατροφής (χορταρικά και φρούτα), και το μόνο επιτρεπτό επάγγελμα είναι η ενασχόληση με «τα της ψυχής».

Σε αυτή την ατμόσφαιρα όπου το παράλογο, η φρίκη και η αθωότητα, η βία και η ομορφιά της ψυχής μετατρέπονται σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, οι άνθρωποι του Tσεβενγκούρ θα αφοσιωθούν με αυταπάρνηση ο ένας στον άλλο σε ένα «ταξίδι με ανοιχτή καρδιά» έως το πραγματικό τέλος του κόσμου τους.